Samotność ciszy

PL

Antropocen to epoka, w której świat stał się podporządkowany człowiekowi. Przyroda jest eksploatowana do granic możliwości. Każdy człowiek przeżywa samotność w inny sposób. Można mijać codziennie setki, a czasem tysiące ludzi, a czuć się bardzo samotnie.

Kiedyś człowiek tworzył małe wspólnoty. Starał się dzielić swoje życie z innymi członkami grup plemiennych. Żyjąc współcześnie, ludzie często są zanurzeni w media, w ciągły ruch, tracą więzi z innymi i z naturą. Mijają drzewa jadąc autostradą, nie wchodzą na trawę.

Wprawdzie umiemy stworzyć chodniki i ulice, ale coraz częściej nie potrafimy budować relacji. Także tych z samym/samą sobą.

Żyjąc w mieście ludzie często doświadczają samotności, ale rzadko ciszy. Samotność ciszy to kontemplowanie rzeczywistości z uwagą i w pojedynkę. To samotność, która pozwala dotrzeć do głębokiego „ja”, do podświadomości. Zajrzeć do własnej, wewnętrznej studni i zobaczyć swoje odbicie, bez lęku. W cyklu cyfrowych kolaży próbuje zrozumieć relację terenów zurbanizowanych i leśnych.

EN

The Anthropocene is an epoch in which the world has become dominated by humans. Nature is exploited to its limits. Each person experiences loneliness in different ways. One can pass by hundreds, sometimes thousands of people every day and still feel very lonely.

In the past, people formed small communities. They tried to share their lives with other members of tribal groups. Nowadays, people are often immersed in media, constantly on the move, losing connections with others and with nature. They pass trees while driving on the highway, but do not walk on the grass.

While we know how to create sidewalks and streets, we increasingly fail to build relationships, including those with ourselves.

Living in cities, people often experience loneliness but rarely silence. The loneliness of silence is about contemplating reality attentively and alone. It is a loneliness that allows one to reach the deep “self,” to the subconscious. To look into one’s inner well and see one’s reflection without fear. In the series of digital collages, I attempt to understand the relationship between urban and forested areas.